His Majesty's Apologies

I have never heard him say a "Sorry" before!

We have fought over petty things quite a lot of time. And mostly he ends up being the pettiest! Not that I wanted him to win, but I love to see the violence in his fight for victory.But this time, it was a bit serious.

He resorted to physical abuse!

I slapped him back.I was furious.Wait your turn buddy! I warned him in silence.He was flabbergasted, but he hid it well.He had seen me like he had never before.Not a regret... Not a guilt in his eyes. Not even a wince...!It just said "Well. I gave you one and got one back... We are equals now"!He recovered soon and got back to his usual errands around my house ignoring me.I retired to my room, sick feeling. Ours has been a very undemanding relationship all these 3 years. Not many mind us. His mom is quite possessive about him as most other moms would be. We talk a lot. Sense and nonsense. We have always been happy together. Never do we long for each other. But the joy of togetherness never ceases to exist. Now... I could hear my dad trying to distract him by his 'specialized' blah blahing. My dad has such a varied skill set, and this was a cake walk for him.My mind was calming down.After 15 minutes, Screeeech… The door seemed to open in slow motion. I was expecting my dad to come in and lecture on "Why I should not lock my door inside”

But it was Him.

Yes, He was back. But now, surprisingly, I did not feel the resurgence of my anger. Neither did I want him to come in. He looked at me with a note of "Can I come in?" in his eyes. He conveniently took a "Yes" when I only starred at him for a little longer and turned my face away.He came beside me, and sat close.

Very close.

My heart counted exactly 72 beats a minute. I was looking elsewhere...He held my hand.And that was when he uttered those words.Never in his life… even when beaten up, bribed or begged... has he uttered these words..But he now said "Sorry, Shama. Nee ennoda Shama. Enna paaru.. En kooda pesu Shama."And He kissed me.There!!! I couldn’t hold back the surprise and love in me.

I surrendered.

I showered my love back on him. He seemed as happy as me. We joined hands and happily went on with our usual 'talks'. My dad smirked. Just that.And then, the time had come for him,To leave me…To go home and have dinner...To start another fight with me , another day, for another Kit Kat , like today..To wake up early and go for his LKG admission interview scheduled tomorrow at the "DON's" Academy School.(I know, he is busier than me.)As I bid good bye to him, I said what I usually say to him “I love You, Srihari."With no hesitation, he said as always"I no love you, Shama. Nee azhudhukko!” . I smiled.

I hate inconsistencies!

கறுப்புப் பூக்கள்

விடுமுறையை கழிக்க விடை தேடிகொண்டிருந்த என்னை

விருட்டென்று வரவேற்றது கடற்கரை!

தனியாக நடக்கத்தான் ஆசை, ஆனாலும்

திரண்டு வந்திருந்தது சென்னை மாநகரம்!

உப்புக்காற்று உள்ளே சென்றதும்

குபீரென்று வெளி வந்தன

குதவலையை நேரிதுக்கொண்டிருந்தவை!

"Salt Therapy" போலும்!!!

துரத்தும் தடுமாற்றங்கள் ..

தூரத்திலிருந்து நகையாடும் நான் கண்ட கனவுகள்..

தொலைந்த நண்பன்..

தொலையா பகைமைகள் ..

உறக்கம் மறந்த இரவுகள்..

உற்சாகம் மறந்த பகல்கள்..

காதில் கேட்கும் கதறல்கள்

கன நேரமும் கனைதுக்கொண்டிருக்கும் கைப்பேசிகள்..

சொல்ல மறந்த துன்பங்கள் ..

சொல்லாமல் மறைத்த இன்பங்கள் ..

அடுக்குமொழியில் அழுதுகொண்டிருந்தன ஆர்பரிக்கும் எண்ணங்கள்

ஒன்று கூடி ஒப்பாரி வைத்துக்கொண்டிருந்தன ஒவ்வா ஓலங்கள்

கழுவினேன்- கால்களோடு என் கவலைகளையும்!

பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களில் என்னை மட்டும் பார்த்துவிட்டார் பொலும்

பன்மையாக என் பக்கத்திலே வந்து பக்குவபடுத்தியது கடலலை

"நில் , இறக்கி வை , திரும்பி செல் !" என்று தண்ணீர் தெளித்தது!

செவிமடுத்தேன்!

பொட்டலம் கட்டி படகில் ஏற்றிவிட்டேன் என் பழுவை

ஆனால் என் படகின் முன்னே மிதந்துகொண்டிருந்தனவோ சில பல கப்பல்கள்!

எடை குறைந்தாற்போல் மனதில் சோர்வின்றி

எதுகை மோனை பற்றிய கவலையும் இன்றி

விடை பெற்றுக்கொண்டேன் - வெகுளியாக!!

பி.கு

நான் கவியன் இல்லை..

கடற்கரையில் என் கவலைகளுக்கு கருப்பு பூக்கள் சமர்ப்பித்து காரியம் செய்ய வந்தவள்!!